Poetry

Ειδωλολάτρες

Κομμένο ένα Έχω ξεχάσει να κοιτάζω, μόνο φαντάζομαι. Το ίδιο μου το κρέας ασπρίζει, μυρίζω το λιγόστεμά μου ως τους αγκώνες φυτεμένος, στηρίζοντας ενα

Nymphalidae

À cette tombée de nuit, je me sens presque chez moi dans ce coin de Japon Η νύχτα καταρρέει σ’ αυτήν τη λευκή γωνία

Κοχλίας / Cochlea

[…] σα να βιάζομαι. πρέπει να τα ξανασκεφτώ όλα από την αρχή να θυμηθώ ποιος ήμουν τότε να βρω ποιος ήμουν κυρίως ποιος ήταν ο

Μαγωδός

ο ύπνος έχει διαγραφεί όλα συμβαίνουν στο λυκόφως νύχτες σαν μέρες, μέρες καθόλου αγνές φλύαρες σκιες με τραβούν στον χορό τους, τώρα εξόριστη τριγυρνώ σε

[email protected]