Nymphalidae

À cette tombée de nuit, je me sens presque chez moi dans ce coin de Japon

Η νύχτα καταρρέει σ’ αυτήν τη λευκή γωνία με το σκισμένο παραβάν ρουφώντας τα δόντια τα δάχτυλα και τους βολβούς των περαστικών. Μπουκάλι οινόπνευμα κυλάει στην καμπύλη του δρόμου. Πέφτει το μπουκάλι στο ποτάμι με ένα χαρτί τσαλακωμένο κόντρα στο ρεύμα. Σώσε με. Βρες με και τράβηξέ με από τα μαλλιά. Η συνύπαρξη είναι αίνιγμα πολλαπλών μονάδων. Το σύνολο αποκαλύπτεται εφαρμόζοντας την κάθε μοναξιά στο περίγραμμα της άλλης. Συνηθίζεται. Η μοναχική ματιά στα πράγματα – με την ενοχή ζώου που τρώει ζαχαρωτά προορισμένα για δόλωμα. Κάποια στιγμή λησμονείται ίσως. Μόλις κρυσταλλώσει η ζάχαρη στον ουρανίσκο. Η σφαγή εκτυλίσσεται μεταξύ τυφλότητας και απόλυτης διαύγειας. Κοινός παρονομαστής το λευκό, η λευκή γωνία του κόσμου που μοιάζει με θάνατο.

O Ama-Terace-Omi-Kami, lavez-moi bien blanchement de ce petit mariage, dans les eaux de la rivière de Kamo…

translation by Yannis Goumas

Chrysanthemum

Cartes Postales

The night collapses in this white corner with the split screen swallowing the teeth fingers and eyeballs of passersby. A bottle of alcohol is rolling along the road’s curve. The bottle falls in the river with a creased piece of paper against the current.

Save me. Find me and pull me out by the hair.

Coexistence is a multi-unit enigma.

The total is revealed by fitting each loneliness

to the other’s outline.

It’s customary. A lonely look at things – with the guilt of an animal that’s eating sweetmeat intended for bait. At a certain moment it may be forgotten. Once the sugar crystallizes on the palate. The slaughter takes place between blindness and utter clarity. Common denominator is the white, the world’s white corner that resembles death.

Kedros Publ. 2015