σα να βιάζομαι.
πρέπει να τα ξανασκεφτώ όλα από την αρχή
να θυμηθώ ποιος ήμουν τότε
να βρω ποιος ήμουν
κυρίως ποιος ήταν ο άλλος, εκείνος
υπήρξε αρχή;
αυτός δε ο Δαίδαλος αττικίζει μεν
και το είδος υπέρσοφον τι και έννουν βλέπων,
αττικίζει δε και αυτό το σχήμα’
φαιόν γαρ τρίβωνα τούτον αμπέχεται
μια ατέρμονη σειρά σημείων
δεν είμαι σίγουρος εάν έχω επιβιώσει
να βρω έναν δίσκο και μια σφύρα
ένα κομμάτι μάρμαρο εκεί σώζομαι
τα άλλα είναι διάττοντες του ξύπνιου
καίνε δίχως μου
[…]
κλεισμένος στο αμπάρι
περιμένω το πρώτο φως
το άκουσμα της πείνας τους να μαζεύει τα δίχτυα
να απλώνουν το αλάτι ρυθμικά
με τις παλάμες στα κουπιά
άθελά τους συνομωτούν
για να ξέρω τις ώρες
νομίζουν πως μετρώντας υποφέρω περισσότερο
αυτό σκίζει για λίγο τη νύχτα μου
γλιστράει ο κόσμος εντός
κι εγώ συνέρχομαι
στο άγνωστο κάποτε
ως τε ζωοί βροτοί
όπως εδώ έχω χάσει τα μάτια
έχω ξεχάσει αν έχω δάχτυλα δικά μου
να νιώσω
-αυτό μου λείπει για να ξεκινήσω
(από την συλλογή “κοχλίας”, εκδ. Κέδρος 2012)
αυτός δε ο Δαίδαλος αττικίζει μεν
και το είδος υπέρσοφον τι και έννουν βλέπων,
αττικίζει δε και αυτό το σχήμα
φαιόν γαρ τρίβωνα τούτον αμπέχεται
i’m not sure whether i’ve outlived
an endless line of marks
to find a discus and a hammer
a piece of marble that’s where i survive
all else is wake’s shooting stars
they burn without me
[…] shut in the hold
i wait for the peep of day
to hear their hunger gathering the fishing nets
hear them spreading the salt rhythmically
palms on the oars
unwittingly do they conspire
for me to know the hours
they think i suffer more by counting
this rips my night for a while
the world slides within
and i recover
in the unknown sometime
ως τε ζωοί βροτοί
as i’ve lost my eyes here
so i’ve forgotten if i have fingers of my own
with which to feel
this is what i’m missing in order to make a start
(from the poetry collection Cochlea, Kedros Publ. 2012)
This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.